بسم الله الرحمن الرحیم
اینکه چشم زخم واقعیت دارد یا نه! بسیار سوال می شود بنده خودم شاید ده ها مورد همین سوال رو پاسخ دادم، امشب می خواهیم بدانیم که بالاخره چشم زخم خرافات است یا واقعیت؟ آیا در روایات ما در مورد چشم زخم مطالبی بیان فرمودند؟ آیا وجود چشم زخم مورد تأیید علمای ما هست یا نه؟
در پاسخ به این مطلب عرض می شو: چشم زخم از دیدگاه روایات معصومین علیهم السلم حقیقت دارد، یعنی خداوند به انسانها این قدرت را داده است که در بعضی شرایط، توانایی خاصی برای تأثیرگذاری در دیگران دارند. در حقیقت همان طور که ارواح پاک و مطهر می توانند از خود انوار معنوی القاء کنند و عزم ها را در توجه به معنویات زیاد نمایند، بعضی از ارواحی که در مسائل پست تمرکز یافته اند، می توانند روح افراد را تحت تأثیر تنگ نظری خود قرار دهند و در نتیجه بدن انسان که تحت تأثیر روح است، آسیب ببیند.
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان مینویسد:
«چشم زخم نوعی از حسد نفسانی است که هنگام مشاهده چیزی که در نظر شور چشم، زیاد و تعجب انگیز است محقق میشود». (1)
روایات بسیاری بر تأیید وجود چشم زخم وارد شده است به دو روایت اکتفا می کنم: رسول اکرم(ص) فرمود:
1. «چشم زخم واقعیت دارد و مرد را در قبر و شتر را در دیگ قرار مىدهد»، (2)
یعنی شخص در اثر چشم زخم ممکن است بمیرد و شتر در اثر چشمزخم مریض شود و صاحبش از ترس تلف شدنش آن را ذبح کندو دیگ بپزد.
2. از رسول گرامى اسلام روایت شده که آن حضرت روزى از قبرستان بقیع مىگذشت. در آنجا فرمود: «به خدا قسم بیشتر اهل این قبرستان به سبب چشمزخم در این جا آرمیدهاند»( 3).
منتهی مسئله ای که متأسفانه برخی از مردم به خصوص برخی از بانوان را درگیر کرده است و اکثرا به خرافه شبیه هست تا به واقعیت، این هست که اکثر اتفاقات و مشکلات را به چشم زخم ربط می دهند؛ شهید مرتضی مطهری درباره چشم زخم در کتاب آشنایی با قرآن مینویسند: «چشمزخم، به این معنای رایج امروز در میان ما ـ بالاخص در میان طبقه نسوان که فکر میکنند همه مردم، چشمشان شور است ـقطعاً نیست.
در نهایت عرض می شود: قبول تاثیر چشم زخم به این معنا نیست که به کارهای خرافی و اعمال عوامانه در این گونه موارد پناه ببریم اینگونه کارها هم بر خلاف دستور شرع است و هم سبب شک و تردید افراد ناآگاه به اصل موضوع میشود؛ همانگونه که آلوده شدن بسیاری از حقایق با خرافات، این تاثیر نامطلوب را در ذهن عوام به جا گذاشته است.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. المیزان ج20 ، ص393
2. بحارالانوار، ج 63، ص 26
3. تفسیر منهج الصادقین، ج 9، ص 391